Al vanaf dat ik er in begon, op mijn 17e, vond ik het een moeilijk vak: reclame.
Niet dat ik ik er moeite mee had - integendeel. Ik bleek ervoor in de wieg gelegd. Sterker nog: ik was een door God gezonden talent.
Zonder scholing (nou ja: zonder officieel onderwijs maar wél door Vele Groten In Het Vak gedrild) werd ik maar liefst 58 keer genomineerd en bekroond over de hele wereld met mijn werk. Op de meest prestigieuze creatieve festivals, tot aan de Cannes Lions aan toe (zeg maar: het jaarlijkse 'WK Reclamemaken'). En dat terwijl ik al 20 jaar niks meer ingezonden heb. Het hadden er dus vele malen meer kunnen zijn, die prijzen.
Nee, het moeilijke vond ik de oppervlakkigheid. En de domheid. Die de afgelopen 10 jaar dag na dag toenam: het Vak is op sterven na dood. Data heeft gewonnen van creativiteit, inventiviteit, innovatie en verwondering.
Is dat erg? Ja. En nee. Het is hoe het is. En soms moet je met je tijd meegaan - zeker als reclamemaker.
Dat doe ik ook. Dus na 35 jaar ben ik er dan ook mee gestopt. Geen uitdaging meer, geen bezieling, geen deuk meer in een pakje boter.
Gelukkig heb ik nog (heel) veel meer andere dingen te doen. Waaronder het opzetten van een redesignbureau dat welvaart en welzijn op een eerlijkere manier gaat helpen herverdelen. Dat heet Non Plus Ultra, en als je geïnteresseerd bent in hoe ik zo'n onderneming opzet, dan kun je dat hier volgen.
Ondertussen laat dat reclamevak - eerlijk is eerlijk - ook niet helemaal los. Ik blijf er de hele tijd iets van vinden. Zoals ik mijn hele carrière al deed (lees vooral deze leuke serie maar: 'Tien Dingen Die Ze Je Niet Vertellen Over Reclamemaken, Voordat Je Er Aan Begint' die ik ooit schreef voor MarketingFacts- of teken hier vast vóór in op het boekje dat er binnenkort over verschijnt).
En: als ik iets vind, moet ik er ook iets over schrijven. Zo werkt dat bij mij.
Hier vind je dus de komende tijd wat ik vind. Van reclame. En waarom ik dat vind. Of: hoe ik het dan gedaan had (een grote bek hebben en iets afkraken is makkelijk - dan moet ik ook over de brug komen met een beter idee, niet?).
Ik denk dat het best leerzaam is. Voor 'die consument' (zoals jullie gewone mensen genoemd worden door reclamemakers - echt, geen gein).
Maar vooral: voor de aanstormende generatie in dit vak (waar mijn zoon toevallig ook toe behoort).
Doe er je voordeel mee.
Dan doe ik het ook.
Omdat jij nu eindelijk eens betaalt voor de mening die ik al 35 jaar gratis te grabbel gooi over dat hele internet.
Je wordt bedankt.
Groet, H.
PS: Nee, ik loop niet alleen maar te zeiken. Onder de hashtag #pats #boem #rechttussendeogen (moet je zelf even selecteren in categoriën) vind je op mijn blog ook vele campagnes waar ik diep, diep respect voor heb. En waar je dus ook iets van kunt leren.