De VVD en de mythe over de hardwerkende Nederlander

‘Als werken niet loont, leven we niet in een eerlijk land.’

Terwijl de rest van de coalitie de tanden stuk bijt op de stikstofcrisis, voert de VVD in een parallelle wereld een schijndebat met zichzelf. Deze week presenteert partijleider Dilan Yesilgöz haar ‘agenda voor werkend Nederland’.

‘Voor de VVD is het belangrijk dat we de focus terug gaan brengen naar de hardwerkende Nederlanders die ons land draaiende houden’, belooft de ronkende aankondiging. Het klinkt vertrouwd, té vertrouwd. Want exact dezelfde woorden sprak Mark Rutte uit in 2007. Drie jaar later werd hij premier. Sindsdien zit de VVD onafgebroken in het centrum van de macht – al weet Yesilgöz dat met haar rookgordijn handig te verbergen.

Al die jaren is het kabinetsbeleid, aldus de VVD zelf, er dus niet eerlijker op geworden voor al die hardwerkende Nederlanders ‘die nu net te vaak met moeite de eindjes aan elkaar kunnen knopen’. De partij weet het zo te brengen alsof de VVD hier al die jaren geen aandeel in heeft gehad. En je kunt je onderhand afvragen: wie zijn dan die hardwerkende Nederlanders waar de VVD het al achttien jaar over heeft?

Dat zijn in elk geval niet de huurders die geen koopwoning meer kunnen betalen, want iedereen met een modaal inkomen is kansloos geworden op de woningmarkt. De door de VVD geliberaliseerde huursector mag van de overheid de huren dit jaar laten stijgen tot 4,1 procent, in het middensegment zelfs tot 7,7 procent. Voor veel huurders betekent dat meer dan tachtig euro extra per maand.

‘Het is fors’, erkende BBB-minister Mona Keijzer van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening deze week in antwoord op Kamervragen. ‘Ik heb echter geen concrete aanwijzingen dat de huurstijging voor deze huishoudens ondragelijk zou zijn.’ De VVD was eventjes nergens te bekennen.

En het zijn niet alleen huurders die merken hoe loze beloftes de werkelijkheid maskeren. Ook de hardwerkende ouders voelen de pijn. De kinderopvangtoeslag wordt normaal gesproken jaarlijks geïndexeerd om de stijgende uurtarieven van de kinderopvang aan de ouders te compenseren. Alleen gebeurt dat in 2026 een jaar niet om 250 miljoen euro te besparen. Het gevolg? Hardwerkende ouders met lagere inkomens zullen honderden euro’s per maand mislopen. ‘Pijnlijk’ volgens staatssecretaris Jurgen Nobel van Sociale Zaken en Werkgelegenheid van de VVD. ‘Maar ik sta er wel op’, zei hij afgelopen week.

Het zijn zomaar twee voorbeelden uit één week waarin de VVD laat zien dat de liefde voor de hardwerkende Nederlander vooral een marketingstrategie is, een zorgvuldig geconstrueerde mythe om een politieke boodschap te verkopen. In een tijd waarin de inflatie weer oploopt – óók door overheidsbeleid zoals hogere accijnzen op tabak en frisdrank – stijgen de lasten voor precies de mensen die de VVD zegt te beschermen: de hardwerkende Nederlanders.

‘Ik sta aan jouw kant’, was de leuze van Yesilgöz in 2023, maar dat bleek vooral de kant van handige pr-bobo’s te zijn.

Misschien wordt het tijd dat de partij stopt met het zenden naar de eigen achterban en eindelijk doet wat partijleiders nu al jaren beloven. En dat begint in het parlement – niet vanaf de bühne.

Steun mijn werk via de groene knop ('ik neem mijn petje af') op de thuispagina. Je kunt een abonnement nemen, maar ook eenmalig doneren.