Een avondje normale journalistiek in Café Kockelmann

‘Sorry, dit móet ik weerspreken.’

Minister Eddy van Hijum van Sociale Zaken (NSC) had zijn zin nog niet afgemaakt, of presentator Sven Kockelmann sprak hem zeer geagiteerd toe.

‘Dit is gewoon een normaal journalistiek programma’, zei hij met een goed glas rode wijn voor zich.

De vraag is wat dan ‘normale journalistiek’ is voor een programma dat Café Kockelmann heet. Later die avond propte de presentator zich achter een drumstel om gezellig met een gitaar spelende minister het nummer The River van Bruce Springsteen uit te voeren.

Een normaal journalistiek programma dus.

Eerder bulderde hij van het lachen om zijn eigen grap richting een vaste stamgast: VVD-mastodont Annemarie Jorritsma. ‘Heeft u recent nog een bijbaan erbij genomen waarvan we moeten weten?’ Met pretoogjes haalde hij een fragment uit een eerdere aflevering terug. Jorritsma was te gast met Jesse Klaver van GroenLinks, en bij elk voorstel dat hij deed, brak zij in als lobbyist, al nam Kockelmann als hoeder van zijn normale journalistieke programma dat woord niet in de mond.

‘Ik ben voorzitter van de private equity, dus ik weet er alles van.’

‘Ook hier weet ik toevallig echt heel veel van.’

‘Ik ben president-commissaris van Alliander, heel toevallig.’

Hilariteit alom in de studio.

Als kijker bleef je ondertussen met prangende vragen zitten. Private equity? Zijn het niet juist dit soort ‘investeerders’ die verantwoordelijk zijn voor torenhoge rekeningen bij dierenartsen? En hoe hield bijbaanverzamelaar Jorritsma als politicus al die belangen nog uit elkaar? Hoe zuiver is het eigenlijk dat zij als president-commissaris van fietsenproducent Acell sluikreclame maakte door haar VVD-makker en NAVO-baas Mark Rutte een gloednieuwe fiets (ter waarde van 1.800 euro) cadeau te doen, én ermee op de foto te gaan?

Het waren allemaal vragen die niet aan de orde kwamen in het normale journalistieke Café Kockelmann. Wel werd er gelachen in het WNL-programma. Heel hard. Ook toen er ‘in de geschiedenis’ werd gedoken en werd ontdekt dat Wilders ‘iets heeft met tien punten’, want ook in 2004 had hij tien punten gelanceerd.

Nou ja zeg, wat een vondst. Hahaha. Aha.

Maar het gelach van Kockelmann verstomde toen Van Hijum voorzichtig opmerkte dat ‘we nu ook weer zitten in de zendtijd voor politieke partijen van de PVV’.

Dat liet Kockelmann zich niet aanleunen. ‘Het gaat wel over de leider van de grootste regeringspartij met 37 zetels, die zelden of nooit persconferenties geeft.’

Jorritsma suste. ‘We nemen het je verder niet kwalijk. Maar het is zijn doel dat wij er vanavond over praten.’

De hele week ging het overal over de persconferentie van Wilders. Raoul du Pré, chef van de Haagse redactie van de Volkskrant, had de berichten geturfd van persbureau ANP, de meest neutrale nieuwsbrenger volgens hem. Het waren er 26, met veel koppen die beginnen met ‘Wilders wil’ en andere partijen die vervolgens dan weer zijn plannen onhaalbaar vinden waardoor Wilders op zijn beurt weer eens 'boos' werd. ‘Het beeld is een politicus die graag een strenger asielbeleid wil en anderen die moeilijk doen.’ De PVV-leider kan, met andere woorden, tevreden zijn.

Zolang er maar over je gepraat wordt.

Later in Café Kockelmann sprak minister Van Hijum over zijn plan om werkgevers die hun buitenlandse werknemers slecht behandelen te straffen. ‘Het moet zijn afgelopen met uitbuiting.’ Jorritsma is het er roerend mee eens. ‘De distributiesector heeft er enorm veel last van, want er zijn echt heel veel goedwillende bedrijven.’ Aha, ze blijkt ook betrokken bij Nederland Distributieland, de brancheorganisatie voor de logistiek.

Het doel is dat er over je (lobbyclub) wordt gesproken.

En dat lukt uitstekend in Café Kockelmann, gewoon een normaal journalistiek programma.

Heeft u ook een zwak voor normale journalistiek? U kunt mij steunen via een lidmaatschap of een (kleine) donatie via deze knop.