‘Deze show is een grap, en de clou is dat we tot het einde blijven.’

‘Hoe doen ze dat?’ ‘Ik weet het niet, en ik wil het niet weten!’ Veilig, vanaf hun balkon in de grote theaterzaal leveren Statler en Waldorf sarcastisch en ongelimiteerd kritiek op The Muppet Show. ‘Deze show is als een mooi gerijpte wijn…en is veranderd in azijn.’ Wat de mopperende zuurpruimen echter niet doorhebben, is dat ze zélf onderdeel zijn van de show die ze o zo graag bespotten.

Net als Statler en Waldorf lijken de leiders van de coalitiepartijen te vergeten dat hun gepruttel vanaf de zijlijn onderdeel is van de politieke voorstelling die ze zelf bedenken en uitvoeren. Alleen al afgelopen week regende het weer hallucinante voorbeelden van tegenstrijdigheid, chaotisch beleid en doen alsof je neus bloedt-gedrag.

Neem de post van VVD-leider Dilan Yesilgöz op social media. ‘Ik vind het niet normaal en onrechtvaardig dat gewone gezinnen niet meer een gemiddeld huis kunnen kopen. Dat kost inmiddels 520.000 euro, waardoor het voor nieuwe kopers vrijwel onmogelijk is om een normaal huis te bemachtigen.’ Wat ze niet vermeldde, is dat haar partijgenoot Stef Blok als minister de woningmarkt liberaliseerde waardoor investeerders vrij spel kregen en de huizenprijzen explodeerden.

Alsof dat nog niet genoeg was, werd vorige week bekend dat de middenhuur volgend jaar maar liefst 8 procent (!) mag stijgen. Dat zijn de huurwoningen voor de middeninkomens die in de media en tijdens verkiezingstijd altijd worden geprezen als de ruggengraat van onze samenleving. Hoe valt dit te rijmen met al die mooie beloftes?

Joost mag het weten, want de kijvende coalitie is allang weer bezig met het volgende zelfgecreëerde relletje. Het VVD-verkiezingscredo ‘problemen oplossen’ klinkt slechts als een holle echo uit een ver verleden.

Ondanks het vele virtuele kabaal dat deze coalitieleiders maken, wil er maar weinig concreets bloeien onder hun leiding. Op drie stukken snelweg mag straks ook overdag 130 kilometer per uur worden gereden – een groots huzarenstukje blijkbaar. En er zijn drie strenge asielwetsvoorstellen door de ministerraad geloodst. De Raad van State komt hierover pas half februari met een spoedadvies.

Ondertussen stapelen de problemen in de zorg, het onderwijs en de woningbouw alleen maar verder op.

‘Ze zijn een half jaar bezig en ik heb nog nauwelijks wetgeving gezien waarover we kunnen adviseren’, zei vicepresident Thom de Graaf van de Raad van State deze week in dagblad Trouw over de leden van het kabinet-Schoof. ‘Onze afdeling Advisering krijgt zo langzamerhand veel tijd in de agenda.’

Hij spreekt van een ‘extra-extraparlementair’ kabinet. ‘Want de echte besluiten neemt de Kamer, die de bewindslieden uiteindelijk meldt wat er met hun begroting is gebeurd.’

Dit ‘extra-extraparlementaire’ karakter liet zich zien toen zorgminister Fleur Agema (PVV) beteuterd moest toezien hoe de coalitieleiders met de oppositie de onderwijsbegroting ‘redden’, ten koste van háár begroting. Ze moest ineens 165 miljoen euro bezuinigen op het scholingspotje van verpleegkundigen.

Na een paar dagen bleken de onderhandelende fractieleiders in de Tweede Kamer ‘een foutje’ te hebben gemaakt, zonder dat iemand er blijk van gaf zich er iets van aan te trekken. Agema ‘hoeft’ niet op de scholingsbudgetten voor verpleegkundigen te bezuinigen, maar ‘mag’ het benodigde budget van de blunderende Kamer elders uit haar toch al magere begroting persen.

Zondag trok de kijvende coalitiekaravaan alweer verder. Caroline van der Plas (BBB) toonde zich geagiteerd over Pieter Omtzigt (NSC) die tijdens een interview met WNL vertelde dat er een Koranverbod op tafel lag tijdens de onderhandelingen over deze coalitie. Met een strafmaat van vijf jaar cel. ‘Dit was een wetsvoorstel van jaren geleden waar nooit wat mee is gedaan’, fulmineerde ze op X. Maar kennelijk wel een voorstel dat de PVV (een partij die in haar verkiezingsprogramma gewoon pleit voor zo'n verbod) pas introk tijdens de onderhandelingen.

Geen woord schreef ze over wat ze eigenlijk zelf vindt van dit krankzinnig treitervoorstel dat een grote groep Nederlanders criminaliseert.

Democratie, zei De Graaf, gaat ook over hoe je met minderheden omgaat. Maar deze woorden zijn niet aan deze coalitieleiders besteed. Zij verkiezen liever het pruttelen voor de bühne en weten dat het onderdeel is van hun eigen politieke voorstelling. Net als Statler en Waldorf dat heus wel wisten. ‘Deze show is een grap, en de clou is dat we tot het einde blijven.’

Steun mijn werk via de groene knop ('ik neem mijn petje af'). Je kunt een abonnement nemen, maar ook eenmalig doneren.