De VVD danst al jaren met de onderbuik

De persoonlijk medewerker van het Tweede Kamerlid Faith Bruyning (NSC) wordt in het parlementsgebouw dikwijls aangezien voor Tweede Kamerlid. Hij is wit en man, zij is zwart en vrouw. Dus denkt de Haagse bubbel automatisch dat zij zijn medewerker zal zijn, vertelde ze vrijdag bij het radioprogramma de Nieuws BV.

Het was het pijnlijke sluitstuk van een toch al gênante parlementaire week. Het VVD-Kamerlid Bente Becker toonde zich ‘cynisch’ en ‘ja, ook wel een beetje verdrietig’ over ‘de suggestie’ dat haar partij ‘hardwerkende’ mensen met een migratieachtergrond racistisch weg zou zetten.

Ze bedoelde het juist zo goed, jammerde ze alsof ze zelf het slachtoffer van haar eigen voorstel was – een voorstel dat door 108 van de 150 Kamerleden werd aangenomen. Daarin pleitte Becker voor het bijhouden van ‘gegevens over culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratieachtergrond’. Dat was ‘juist niet bedoeld’, jammerde ze verder, ‘om de onderbuik te omarmen’.

Je zou erom kunnen lachen, als het niet zo wrang was.

De VVD danst immers al járen met de onderbuik. Dat zoiets als het Nederlanderschap voorwaardelijk is voor iedereen met een migratieachtergrond is door de - voorheen liberale - partij hartstochtelijk uitgedragen. Oud-premier Mark Rutte riep al ‘pleur op’ tegen rellende Turks-Nederlandse jongeren. En oud-fractieleider Klaas Dijkhoff noemde de integratie in een aantal achterstandswijken ‘mislukt’ en vond dat een misdrijf in zo’n buurt daarom dubbel zo hard bestraft moest worden.

Momenteel ligt er een kabinetswens, na een hartstochtelijk pleidooi van onder andere partijleider Dilan Yesilgöz, om na antisemitisch geweld het paspoort af te nemen van mensen met een dubbele nationaliteit. Dan wordt straks voor hetzelfde vergrijp een witte neonazi veel minder hard gestraft dan een derde generatie Marokkaanse Nederlander. Over begrippen als rechtsgelijkheid gaat het al een tijdje nauwelijks meer bij de VVD.

Op die burelen zijn de politici tijdens hun wedstrijd Harde Taal Plassen met de PVV zó dronken geworden, dat ze de eigen incontinentie niet meer doorhebben. Dan wordt er zomaar geroepen dat ‘ze onze normen en waarden niet onderschrijven’, zonder dat verder te onderbouwen.

Dat hoeft ook niet, want aan alle kanten springen Haagse duiders op televisie veelal te hulp. Zoals AD-journalist Elodie Verweij, die in de talkshow Bar Laat verkondigde dat Beckers voorstel ‘niet racistisch’ was bedoeld. Ze kwam ook vertellen over het debat over het rapport van de Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen, dat volgens haar heel ‘fatsoenlijk’ was verlopen. Kennelijk is het begrip ‘omvolken’ waar Thierry Baudet van Forum voor Democratie zo gretig mee strooide, al fatsoenlijk bevonden in het Haagse circuit.

De pest van dit soort tv-gesprekken is dat het zelden met de mensen gebeurt om wie het gaat, terwijl de duiders het ijdele idee hebben dat ze slechts ‘neutraal’ benoemen.

Het grote benoemspook waart immers weer door het land, en dat brengt mij terug naar 2003, toen ‘de dingen’ ook al zo lekker werden benoemd. ‘Het beruchte traject wordt al geruime tijd geteisterd door een groep Marokkaanse jongeren’, schreef verslaggever Dominique Weesie in De Telegraaf over de treinrit tussen Hoorn en Enkhuizen. De huidige PowNed-baas was zijn bureaustoel niet uitgekomen en tikte een persbericht van de NS over. Net als veel andere media deden.

Met collega Aimée Kiene stapte ik voor de Volkskrant in deze beruchte trein, en daar ontdekten we dat de ‘treinterroristen’ witte jongens waren. De NS bood excuses aan voor de foute framing, de media niet. En opvallend genoeg werd er na onze publicatie in de politiek niet meer gesproken over ‘terreur’ in de trein, maar heette het ineens ‘etterbakgedrag’.

Benoemen gaat al meer dan twee decennia maar één kant op. Berichten en spins worden klakkeloos overgenomen.

Het Kamerlid Bruyning noemde de persoonsverwisseling bij de Nieuws BV grappig. ‘Maar dit is toch helemaal niet grappig’, merkte parlementair journalist Peter Kee op. ‘Nee’, erkende Bruyning. ‘Het is niet grappig maar wel de realiteit waarin we leven met elkaar in de maatschappij.’

Steun mijn werk via de groene knop ('ik neem mijn petje af'). Je kunt een abonnement nemen, maar ook eenmalig doneren.