De echte rekening van Keijzers symboolpolitiek

Mona Keijzer had het maar druk als demissionair minister de afgelopen dagen. Ze deelde gretig een stroom meningen van rechtse opiniemakers op X, die allemaal in koor hel en verdoemenis prediken. En ze leverde als vicepremier en passant kritiek op de NOS en AVROTROS.

Alsof ze met de zware portefeuilles Ruimtelijke Ordening, Volkshuisvesting en Asiel niets beters te doen heeft. Maar de vrouw die in een vleugellam kabinet zo’n beetje alle macht op het Binnenhof naar zich toetrekt, doet waar ze zin in heeft. Zolang de andere partijen formeren, kan zij haar departementen nog schaamteloos inzetten als reclamezuil voor haar partij BBB, die bij de laatste verkiezingen slechts vier zetels haalde.

Dus maakte ze ruzie op een opvangschip voor asielzoekers door daar filmpjes te maken voor sociale media. Dat was tegen de afspraken in die het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers met haar team maakte, omdat de privacy van de bewoners die al in de knel zitten voorop moet staan in een beschaafd land. Maar Keijzer had daar lak aan. ‘Ik gá over het COA’, zei ze op Faberiaanse (‘ik ben beleid’) wijze.

Op de scherpe vraag van een AD-journaliste of ze het allemaal niet een beetje voor de bühne deed, antwoordde ze bits: ‘Daar neem ik afstand van. Daar maak ik bezwaar tegen.’ Dat filmpje bleek uiteindelijk inderdaad niets meer dan pure propaganda. Maar dat ziet Keijzer vast anders. Ze wilde ‘slechts laten zien wat er met ons belastinggeld gebeurt’.

Als ze dat meende was Keijzer de afgelopen tijd met draaiende camera afgereisd naar Terneuzen om daar de dubieuze praktijken van Bergman Assets van vastgoedbaas Franz Bergman en zijn zoon Franz junior vast te leggen. NRC schreef een onthutsend artikel over deze twee ritselaars uit de reisbranche die na de mondkapjes in de asielboten zijn gedoken.

In Terneuzen zou een asielzoekerscentrum komen in een leeg kantoorpand aan de rand van de stad. Dat had het college van burgemeester en wethouders vorig jaar al besloten, en daarmee had de gemeenteraad ingestemd. Tot Franz Bergman junior ging stoken. Hij had een boot te slijten. En toen hij bot ving bij een wethouder sloot hij zich aan bij het lokale protest tegen het asielzoekerscentrum en wakkerde het vuurtje verder aan.

Onder druk veranderde de raad én wethouders van gedachten. Daarom stapte burgemeester Erik van Merrienboer van Terneuzen gisteravond op. ‘Wat zijn nou de werkelijke bezwaren?’, schreef hij in een brief naar de raad. Verder schreef hij dat het door ‘jarenlang falend migratie- en opvangbeleid’ steeds lastiger is geworden voor gemeenten om het goede te doen.

Keijzer, normaal als eerste voor een camera of op X om ergens op te reageren, was tijdens het schrijven van dit stuk (dinsdagochtend) nog muisstil.

Terwijl dit toch echt gaat over ‘onze belastingcenten’. Door jojobeleid is de opvang van asielzoekers in kosten geëxplodeerd. Opeenvolgende kabinetten sloten centra zodra er minder vluchtelingen kwamen, maar moesten dure plekken inkopen toen er toch weer meer mensen arriveerden. Die opvangcrisis is de echte crisis. Daarvan profiteren vooral ondernemers die hotels en boten exploiteren. Een zesde van alle asielopvang is op boten, aldus NRC. De kosten: 60.000 euro per asielzoeker.

Door onrealistische begrotingen lopen de kosten in de asielopvang op, waarschuwde de Algemene Rekenkamer alweer twee jaar geleden. Er werd niets mee gedaan door dit kabinet dat volledig is geobsedeerd door symboolpolitiek. Nietsontziende ondernemers laten de rekening oplopen. En wie krijgen straks de schuld? Juist, de vluchtelingen.

Bureau van Keken is gratis te lezen. Maar een financiële bijdrage wordt zeer gewaardeerd. U kunt mij steunen via een (kleine) directie donatie via deze link of een lidmaatschap via deze knop. Leden krijgen elke week op dinsdag een column in de mailbox.